Eloudèio(-espesso)
Egeria densa
Hydrocharitaceae
Nom en français : Élodée dense.
Descripcioun :L'éloudèio-espesso, que nous vèn de l'Americo dóu miejour, trachis en coulounìo dins l'aigo tranquilo. Se recounèis à si fueio groupado pèr mai que tres (subretout en aut di cambo), longo de 10 à 13 mm e proun torso vers lou bas. Au nostre, i'a soulamen de flour masclo, de gròssi flour, à la fin de l'estiéu, que dounon d'èr à li de l'Hydrocaris. Coumpara emé l'eloudèio-dóu-Canada que ié sèmblo proun, mai si fueio soun toujour groupado pèr tres.
Usanço :Es uno planto envahissènto mens coumuno que sa cousino dóu Canada, pamens es en trin de s'espandis proun rapidamen. Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 40 à 150 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Egeria
Famiho : Hydrocharitaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 3
Ø (o loungour) enflourejado : 0,5 à 1,5 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Remarco : Planto envahissènto
Avoust à setèmbre
Liò : Aigo
- Lono
- Roubino
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Óurigino Americo-Sud
Ref. sc. : Egeria densa Planch., 1849
(= Elodea densa (Planch.) Casp. )
Sangàri
Blitum bonus-henricus
Amaranthaceae Chenopodiaceae
Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.
Nom en français : Epinard sauvage.
Descripcioun :Lou sangàri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.
Usanço :"Las raviolos d'erbo 'mé de sangàris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangàris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangàrigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bàlicou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.
Port : Erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 2600 m
Aparado : Noun
Liò : Cast
- Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829
(= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )